มือที่3

เด็กๆทุกวันนี้ใจร้อนใจเร็วไม่อดทนต่อการรอคอย อาจเป็นเพราะว่าเมื่อตอนยังเล็กๆถูกเลี้ยงดูมาแบบตามใจ ร้องอยากได้อะไรก็ได้สิ่งนั้น พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย รวมไปถึงลุงป้า ต่างซื้อหามาให้มีของอะไรก็เอามาฝาก พอโตมาอีกหน่อยเริ่มทำอะไรด้วยตนเองได้บ้างแล้ว พ่อแม่หรือผู้ปกครองที่เลี้ยงดูก็ให้ของเล่นที่ดูดี เท่ เก๋ แสดงถึงว่า ลูกข้าลูกฉันทันสมัย เอาไปเลย โทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์เป็นต้น แล้วพ่อแม่ก็ไปทำงาน ปล่อยให้ลูกๆอยู่กับเทคโนโลยีทางวัตถุเหล่านี้ โดยลูกเข้าไปรื้อค้นบนโลกอินเตอเน็ต จนได้เรื่อง ได้ทั้งสิ่งดีและไม่ดี ที่ดีไม่เป็นอะไร กลัวที่ไม่ดีนี่แหละ เพราะเด็กประสบการณ์น้อย ขาดการวิเคราะห์ไตร่ตรองที่รอบคอบ และหลงผิดไปได้ เจ้าเทคโนโลยีตัวนีแหละคอยดลบันดานให้ทุกอย่างกับเด็กๆได้ เช่น มีคลิปหนังต่างให้ดู มีเกมมันส์ๆให้เล่นแบบไม่เบื่อ เลือกที่จะพูดคุยกับเพื่อนได้มากมาย เรียกว่ากิจกรรมดูหนังฟังเพลง เล่มเกม คบเพื่อน มีให้ครบเครื่องร้อยแปด เอาใจวัยโจ๋ได้เป็นอย่างดี สิ่งเหล่านี้มันกำลังเจาะและดูดซึมแย่งความรักไปจากพ่อแม่ จนเกิดช่องว่างห่างเหินระหว่างลูกกับพ่อแม่ได้